ТабидзеГалактион Васильевич [6(18).11.1892, с. Чквииси, близ Кутаиси, —17.3.1959, Тбилиси], грузинский, академик АН Грузинской ССР (1944).Родился в семье священника, который был также сельским учителем. Училсяв Тбилисской духовной семинарии (с 1908). Печатался с 1908. В 1914опубликовал первый сборник стихов, который принёс ему известность. В1915 Т. побывал в Москве, где познакомился с А. А. Блоком, В. Я.Брюсовым, К. Д. Бальмонтом. В 1916 вернулся в Грузию и вскоре началпечататься в журнале грузинских символистов «Голубые роги».Литературная программа голубороговцев была, однако, ему чужда. В конце1916 Т. снова в Москве, затем в Петрограде. 
В 1918 Т. вернулся вГрузию, находившуюся в то время под властью меньшевиков. В 1919 вышелего сборник «Артистические стихи», в котором сказалось влияниедекадентской поэзии. В 1935 участвовал в работе антифашистскогоконгресса в Париже и после возвращения опубликовал цикл стихов об этойпоездке. В годы Великой Отечественной войны 1941—45 Т. написал многопатриотических стихов («К оружию, братья! », «Мы победим!», «Союзсердец» и др.). В послевоенные годы выступал преимущественно какпоэт-лирик. Неразрывными нитями связанный с традициями национальнойлитературы, Т. вместе с тем был новатором поэтической формы, глубокочувствовавшим и вдохновенно отражавшим современность.


Сeйчас, когда пишу я эти строки, ночь разгорелась, полночь тает,
В окно влетевший ветерок природы тайны мне вверяет.

Вокруг всё неподвижно, спит укрыто лунным серебром,
И только ветер шевелит сирень перед моим окном.

Голубым и синим светом небо так расчленено,
Так нополнено волшебством, как ритмами моё письмо.

Столбы таинственного света дают вещам такую мощь,
Что щедро плещется всё чувством, как моё сердце в эту ночь.

С давних пор и у меня тайна скрыта в сердце этом;
Я от всех её таю в темной глубине своей, не даю коснуться свету.

И неведомо друзьям, что за желчь вмещает сердце,
От которой мне вовек никуда уже не деться.

Не укрыть глухую думу сердца удовольствиям могучим,
Не похитить женской страсти страсть, которою я мучим;

Тихий стон во сне не выдаст, ни вино, и нет тех сил,
Чтоб отнять, что я глубоко в тёмном серце поместил.

Только ночь в часы бессониц, вся сверкая зрачками звёзд,
Знает эту тайну, знает. Знает всё нагая ночь.

Знает – как осиротел я, как истязал себя напрочь.
Нас... двое в этом мире: я и ночь, Я и Ночь.

"Мэри" читает "московская невестка грузин".

Луна Мтацминды.
Читает сам Галактион.

,,ისევე ავადა ვარ და ახალ წელს ვხვდები ჯიბე-გაფხეკილი… დავდივარ უფეხსაცმელოდ; ერთად ერთი მიღწევა ეს პალტოა, რომელიც როგორც იქნა ვიშოვნე…


რაც ყველაზე საშინელია, ისევ მაწვალებდა თვითმკვლელობის ფიქრი, რომელიც მეგონა, რომ სამუდამოდ ჩამოვიშორე. საათი დაყენებულია სწორედ თორმეტზე და მისი რეკვა შემატყობინებს ახალი წლის დადგომას. ღირს კი რაიმეს გახსენება მიმავალი წლის ამბებიდან?..


მთელი წლის განმავლობაში საზიზღრად ვსაზრდოობდი და ალბად იმის ბრალია, რომ ყველაფრის ხალისი მეკარგება. ათასჯერ გამძარცვეს. ერთხელ პალტო წამართვეს, მეორეჯერ პიჯაკი დოკუმენტებით (ოო, ეს საშინელება იყო), მესამეჯერ ფეხსაცმელები და კალოშები, მეოთხეჯერ ქუდი (სულ სამი ქუდი დავკარგე ამნაირად)…


სხვადასხვა დროს დავკარგე ორი ახალთახალი შარფი, კრიზისის დროს გავყიდე უკანასკნელი შარვალი…


დედაჩემმა სოფლიდან წყევლით გამომისტუმრა.


აბესალომი აქ ჩამოვიდა, ცარიელი „ლაი-ლაი“ გამართა და ისევ წავიდა.

ოლია სწორედ მაშინ გაჰქრება, როდესაც ავადა ვარ და წყალის მომწოდებელი კაცი არ არის. ამასწინად მთელი ერთი კვირა ვიყავი ავად, ვიწექი საწოლში მშიერი და კაცი ჩემთან არავინ მოსულა; მშიერი, ავადმყოფი, უპალტოობის გამო სასოწარკვეთილებაში ჩავარდნილი 24 დეკემბრიდან 28 დეკემბრამდე მარტოდ მარტო ვიყავი, კაცი არ იყო ჩემი ამბის მკითხველი.


ჩემთან ბინაში სწორედ ხუთი წელიწადია არც ერთი მეგობარი არ მოსულა, ნუ თუ ეს არ არის უბედურება? კაცი რომ მოჰკვდე საკუთარ ოთახში, ამას გაიგებენ მხოლოდ 15 დღის შემდეგ, როდესაც გახრწნის სუნი გაანგრევს კარებს და ეზომდე გაატანს”…

გალაკტიონის დღიურიდან:

1932 წელი. 31 დეკემბერი

აი ასეთი გენიოსი მიგდებული იყო და სტალინები და ბერიები დიდ პატივისცემაში იყვნენ. დღესაც სტალინის დაბადების დღეზე მეტი ადამიანი გამოდის ვიდრე გალაქტიონის ან მაგალითად ლადო ასათიანის. ამიტომაც ვიტანჯებით დღემდე. ალბათ ქართველი ერი ღირსია იმისა რაც გადაიტანა ბოლო 100 წლის განმავლობაში.

1916

[bbvideo=853,480]https://www.youtube.com/watch?v=2ZRyywCwpXg[/bbvideo]

Шедевр. Галактион Табидзе был гением, но как все гении был чокнутым и многие мне кажется его не понимают. Стихи в виде песни тоже классно, они усиливают эффект. Жаль что грузинские гении поэзии могут быть оценены очень узким грузиноязычным кругом.