skalenval писал(а):საინტერესო რამ წერია ჩვენ ეთნოცენტრიზმზე

საინტერესოა
ეს ლექსიც კარგია

"ერი პურადი, გულადი,
სტუმარს ღვთის კაცად სთვლიან,
არის ასეთი ქვეყანა -
მას საქართველო ჰქვია!

იოსებ ნონეშვილი

[youtube][/youtube]

[youtube][/youtube]
ბესიკი (ბესარიონ გაბაშვილი)


ტანო ტატანო

1 ტანო ტატანო, გულწამტანო, უცხოდ მარებო!
ზილფო-კავებო, მომკლავებო, ვერ საკარებო!
წარბ-წამწამ-თვალნო, მისათვალნო, შემაზარებო!
ძოწ-ლალ-ბაგეო, დამდაგეო, სულთ-წამარებო!
პირო მთვარეო, მომიგონე, მზისა დარებო!

2 თვალთა ნარგისი, დამდაგისი, შეგშვენის მწველად,
ყელსა ბროლებსა, უტოლებსა, გველი გყვა მცველად,
გესხნეს ხალები, მაკრძალები, ამარტის ველად,
ნარინჯნი ორნი, ტოლნი, სწორნი, მიქმოდენ ხელად,
მიწვევდენ შენად შესამკობლად, დამამწარებო!

3 ალვაო, გესხნეს ორნი ნორჩნი მოსარხეველნი,
მკლავნი მომკლავნი, თითნი თლილნი მოსახვეველნი,
ზარიფსა წელსა დაეკვირვნეს ქვეყანად მვლელნი;
ოდეს გნახვიდი, შევიმატნი ათასნი წელნი.
აწ დამლევიან ყოვლნი დღენი, უცხოდ ვარებო!

4 ბაგე მდუმრიად გიალერსებ, ბაგეო ვარდო!
თვალთა ჰსურიან ხილვა შენი, კეკელა მარდო!
გულსა სწყურიან დამაშვრალსა; რას შეგაფარდო?
თუმცა შენ დაგთმო, ვინღა ვჰპოვო, სად გავიზარდო?
უშენოდ ხილვა არვისი მსურს, შევიზარებო!

5 შენმა გონებამ მიმამსგავსა მილეულს მთვარეს:
სიცოცხლის ნაცვლად მოვინატრი სიკვდილსა მწარეს!
მოდით, მიჯნურნო, შემიბრალეთ, მოვლეთ ჩემს არეს,
მკვდარი მიჯნური დამიტირეთ, დამფალთ სამარეს!
ვაჲ, სიცოცხლეო უკუღმართო, დანაცარებო!

[youtube][/youtube]

... ალგეთს რით არ დაიზარდნენ...
---
... აქ ღალატი გახდა მრავალჯერადი...
---
... აქ სიყალბე უმთავრესი შარმია...

სადაც ამდენი პინგვინი ცხოვრობს,
და გამყიდველი ნათესავია,
მუხათგვერდელო! ვისთვის იბრძოდი?
დაწიე ხმალი, თუ გიკავია.

სადაც ამდენი მტერს შესციცინებს
და მისგან მადლის მათხოვარია,
აღარ მინდოდეს იქ ქართველობა,
გამოვიცვალო, დროა, გვარია.

სადაც ნორმაა საკუთარ კარში
მტრის გასახარად გოლის გატანა,
სადაც ეშმაკის არის შაბაში
და მეჯლისს უძღვის ვოვას სატანა.

სადაც ამდენი ფულის მონაა,
სადაც ამდენი გამყიდველია,
მუხათგვერდელო! მე შენს საფლავთან
დღეიდან მოსვლის უკვე მრცხვენია.

სადაც ჩოჩორი მომღერალია,
სადაც ჯვარს აცმევს ხატებს ურია,
იქ დაბრუნება ძმებო დღეიდან
არც მიხარია და არც მწყურია.

რაც გავიარეთ,სისხლით გვივლია
და არსად იყო გზა იოლია.
მუხათგვერდელო! ნუღარ ადგები ,
ზღვას პინგვინი სვამს, განა თოლია?

სადაც ამდენი პინგვინი ცხოვრობს,
სადაც ამდენი ფულის ხამია,
იქნებ არ ღირდა ამ სამშობლოსთვის
მოგერგო მსხვერპლის მოსასხამია.

სადაც ამდენი ვირიშვილია,
სადაც სიმღერას ჰქვია ყროყინი,
სადაც საამოდ ყურთსასმენია
პანტით გამძღარი დათვის ბლოყინი.

ისევ დათვია ჩვენი ბაბა და
ისევე "ურა", ისევ "ლეპუტა"
მომავალი კი დღეს პინგვინებმა
ჩაყლაპა, მიაგიტლერკაპუტა.

ისევ ამოდის მზე ჩრდილოეთით,
ისევ დათვია ჩვენი ბაბა და
არ იბადება ალგეთს ლეკვები
დათვის ბელებმა მიალამბადა.

რად გინდა ჯვარი, თუ არ ანათებს,
იმისი მადლის სულში ლამპადა,
ბოდიში დედებს!!!! საქართველოსთვის
მუხათგვერდელი ვინაც დაბადა.


ვაი, შენ ჩემო დიდო ილიავ,
ბოდიში კაკო, ვაჟავ, საბავ და
ქართული სული რუსულ ოცნებას
გადავაყოლეთ... წუხელ ჩაბარდა.

რაც არი, არის.რაც გვითესია
მოვიმკით ხვალე, არ ღირს დავა და
დღეს საქართველო ფურთხის ღირსია:
დღეს საქართველო მუხლზე დავარდა.

დღეს პინგვინებმა ივერის ცაზე
არწივის ნაცვლად შეჰკრეს კამარა,
და ცრუ ოცნებამ ჩემი ოცნება
კიდევ ასი წლით დაასამარა.

ერთმა პინგვინმა ტაძრის სანაცვლოდ
მთლად საქართველო დღეს დაიადა
და შესაკრებთა გადანაცვლებით
ლენინიადობს პინგვინიადა.

არც არჩევანი,არც არადანი,
ისევ მონობის შეიქმნა ნება
შემოდგომას კვლავ მოსდევს ზამთარი,
გაზაფხული კი აღარ იქნება.

http://tikandelaki.livejournal.com/3182 ... #t35820290

კოლაუ ნადირაძე
25 თებერვალი, 1921 წელი

თოვდა… და თბილისს ებურა თალხი,
დუმდა სიონი და დუმდა ხალხი.

ძილ-ღვიძლად იყო ქალაქი ჩვენი,
საშინელებას კვლავ სჭედდა გრდემლი –
ისევ გოლგოთა, სისხლი და ცრემლი!

მშობელო დედავ, ისევ გაგყიდეს,
ისევ წამების ჯვარი აგკიდეს,
არ შეგიბრალეს, კვლავ არ დაგინდეს!

თოვდა და თბილისს ებურა თალხი.
დუმდა სიონი და დუმდა ხალხი.

დაცხრა კოჯორი და ტაბახმელა,
მხოლოდღა თოვლი ცვიოდა ნელა,
ეფინებოდა გმირების გვამებს –
განგმირულ მკერდებს, დალეწილ მკლავებს,
და უძრავ იყო თებერვლის ღამე.

თოვდა… და თბილისს ებურა თალხი,
დუმდა სიონი და დუმდა ხალხი.

იმ გზით, სად წინათ ელავდნენ ხმლები,
სად სამას გმირთა დაიფშვნა ძვლები,
სად ქართლის დედის ცრემლით ნანამი,
მძიმედ დაეშვა ჩვენი ალამი,
სად გმირთა სისხლით ნაპოხიერი,
თოვლს დაეფარა კრწანისის ველი, -

წითელი დროშით, მოღერილ ყელით,
თეთრ ცხენზე მჯდომი, ნაბიჯით ნელით
შემოდიოდა სიკვდილი ცელით!

თოვდა… და თბილისს ებურა თალხი,
დუმდა სიონი და დუმდა ხალხი!


1969

ღმერთმა მოგვიწყო გამოცდა!
მრავალს უწია ცოდვამ:
ვინ რა ყოფილა – გამოჩდა!
კაცი აღმოჩდა ცოტა!
ღმერთმა მოგვიწყო გამოცდა!
ცოდვის კითხვაა…. ჰოდა!
ყველა ისეთი აღმოჩდა,
რა წარმოდგენაც მქონდა!
ღმერთმა მოგვიწყო გამოცდა!
მივხვდით, ბრძანდება ვინ ვინ!…
ღმერთი! – თვით ღმერთი გაოცდა!
ამდენი დ ა მ პ ლ ი ს ხილვით!

მუხრან მაჭავარიანი.

ხმა სამარიდამ

ხმალი გალესე, ძმობილო,
მტერი გადმოდგა მთაზედა;
აგვიოხრებენ ქვეყანას,
დაგვეცემიან თავზედა;
გალესე, ისე გალესე,
პირს იკიდებდეს თმაზედა;
მადლია, კიდევ ეღირსოს
გორდას მტრის სისხლი ფხაზედა!
აგერ მოდიან წყეულნი
მწყობრად, უშიშრად გზაზედა.
საცაა, თოფი იჭექებს,
კვამლი შაჯდება კვამლზედა…
აგვიოხრებენ ქვეყანას,
დას ატირებენ ძმაზედა!..
გალესე, კარგად გალესე,
არ ილეოდეს ძვალზედა.
უფლის კურთხევა ანთია
სამშობლოს მცველის ფარზედა…
თამარ-დედოფლის ნაკოცნი
ბეჭდად უსვია ხმალზედა.
მხნედ იყავ, ძმაო, ნუ ჰკრთები,
ნეტავ ყოყმანობ რაზედა?
ერთხელ სჯობია სიკვდილი
შავს ყოფნას ქვეყანაზედა

ვაჟა ფშაველა 1893 წელი

ადრე ნუ ჰკარგავ იმედსა,
მალევ ნუ დაწვრილმანდებით,
ქედს ნუ მოიხრით მონურად,
მალევ ნუ დაიჩაგრებით.
აღსდგება ქრისტე, ნუ სტირით,
შემოიკრიბეთ მხნეობა!
რად გული მალე გაგიტყდათ
და დაგიმჩატდათ ზნეობა?!
დაგვატკბობს ერთხელ ჩვენაცა
თავისუფლების დღეობა.
სისხლ გულით ნადენს,
ცრემლს - თვალით
შესცვლის ლხინი და ღრეობა!

ვაჟა

irakly писал(а):შესცვლის ლხინი და ღრეობა!

ლხინი და ღრეობა უზომოდ გაუგრძელდა ქართველობას.სამწუხაროდ სულ სხვა ფიქრები და პრიორიტეტები აქვს ხალხს.
თავისუფლება მოგვეცა,მაგრამ სათანადოდ ვერ ვმართეთ ქვეყანა და ვერ გავუმკლავდით გამოწვევებს.მტერი ხარობს,ჩვენ-კი უსაშველოდ ხანგრძლივი დეპრესიის მდგომარეობიდან ჯერ გამოსვლაც არ დაგვიწყია...