В Турции это было забавой для детей, они садидилис в качестве груза:
Даже стихотворение такое есть:
Bugün düven sürülecekmiş ne güzel!
Harman yeri ne güzel, emek, alın teri, ne güzel!
Harmanlar yığılmış öbek öbek, yığın yığın
Samanlar saçılmış yerlere, parlıyor ışıl ışıl
…
Atların, öküzlerin arkasında düvene binmek
Belki elli defa düven üzerinde, dönmek…
Bir o yana bir bu yana düşüp kalkarak…
Çocuklar neşe ile oynuyor bak … Ne güzel…
Yer saman, gök toz duman,
Güneşin tenlerimizi kavurduğu zaman
Savruluyor, ayrışıyor, bak nohutla saman
Düven üzerinde kardeşinle itişip kakışarak
Samanlar içinde yuvarlanmak… ne güzel…
Kaşınıyor her tarafımız, aldırış etmeden
Burnuna kaçsa da samanlar, hapşırmadan
Düvenci amca kızsa da ön taraftan
Düven sürmek ne güzel!
Bir o yana, bir bu yana savrulmak ne güzel!
Adı düven sürme olsa da
Aslında bir iş paylaşımı gibi dursa da
Çocuklar için ne güzel bir eğlence
Düven sürmek ne güzel…
Geçmişi hatırlamak ne güzel!
Как приятно кататья на дювене....
......
Как прекрасны воспоминия о прошлом
Наверняка и ваши грузинские дедушки помнят.