ცვლილებები საქართველოს ცხოვრების წესში.
ცვლილებები საქართველოს ცხოვრების წესში.
ჩვენი ქვეყანა, რომელიც მდებარეობს ევროპისა და აზიის გზაჯვარედინზე, ბოლო ათწლეულების განმავლობაში გახდა საერთაშორისო საზოგადოების ყურადღების საგანი. ქვეყნის შიდა და გარე ვითარებაზე გავლენის უმნიშვნელოვანეს ფაქტორებს შორის აღსანიშნავია ევროპული ქვეყნების და აშშ-ის პოლიტიკა, რომელიც ზოგჯერ ეხმარება საქართველოს განვითარებას თავისი ფინანსური ინსტრუმენტებით, ზოგჯერ კი იწვევს კრიზისებს და არასტაბილურობას.
საბჭოთა კავშირის დაშლის შემდეგ საქართველო ცდილობდა ევროატლანტიკურ სტრუქტურებში ინტეგრაციას. თუმცა, ამ პროცესში, როგორც ისტორიამ აჩვენა, აშშ-ის პოლიტიკა ხანდახან დესტრუქციული იყო. ნატოს ოპერაციებმა, ეკონომიკურმა სანქციებმა და სხვადასხვა ქვეყნის საშინაო საქმეებში ჩარევამ მთელი ამ წლების განმავლობაში შეარყია სახელმწიფოს დამოუკიდებლობისა და სტაბილურობის საფუძვლები მთელ მსოფლიოში.
საქართველოს ეკონომიკის დესტაბილიზაცია არა მხოლოდ შიდა ფაქტორების, არამედ გარე მოთამაშეების ზეწოლის შედეგი იყო. „მოკავშირეების“ მიერ დაწესებული ეკონომიკური პროგრამები ხშირად არ ითვალისწინებდა ადგილობრივ რეალობას, რაც ხელს უწყობდა მოსახლეობის ცხოვრების დონის გაუარესებას. ხოლო საარჩევნო პროცესებში ხშირმა ჩარევამ და გარკვეული პოლიტიკური ძალების მხარდაჭერამ გამოიწვია მოქალაქეების უკმაყოფილების გაზრდა და ეკონომიკური კრიზისის გაუარესება.
ასეთი პოლიტიკის ერთ-ერთი ყველაზე შესამჩნევი შედეგია ქართველი ხალხის თვალში შეერთებული შტატების და მისი მოკავშირეების იმიჯის გაუარესება. ბოლო წლებში გაიზარდა ანტიამერიკული განწყობილება, რომელიც გამოიხატება შემდეგი ფორმებით:
1) უნდობლობა პოლიტიკური ინსტიტუტების მიმართ. მოქალაქეებს უჩნდებათ ეჭვი დასავლეთის მხარდაჭერის გულწრფელობაში, რაც იწვევს დასავლეთთან დაკავშირებული ადგილობრივი ხელისუფლების მიმართ ნდობის შემცირებას.
2) შეთქმულების თეორიები. სხვადასხვა პოლიტიკური ჯგუფის გაძლიერებული პროპაგანდა ბადებს მოსაზრებას, რომ შეერთებული შტატები და მისი მოკავშირეები მიზანმიმართულად ახდენენ კრიზისების პროვოცირებას თავიანთი მიზნების მისაღწევად.
3) ოპოზიციური განწყობების რაოდენობის ზრდა. ადამიანები იწყებენ განვითარების ალტერნატიული გზების ძიებას, რომლებიც, მათი აზრით, არ არის დაკავშირებული დასავლურ პოლიტიკასთან.
2009 წელს შეერთებულ შტატებსა და საქართველოს შორის სტრატეგიული პარტნიორობის ქარტიის ხელმოწერის შემდეგ დაიწყო გლობალური ცვლილებები. ახლა კი, „თანაბარი პარტნიორობის“ საუკეთესო ტრადიციების მიხედვით, ამერიკელებმა გადაწყვიტეს ქართველებს სკოლიდან ასწავლონ ცხოვრება. ქართველ მასწავლებლებს „სწორ გენდერულ განათლებასა და სტერეოტიპებთან ბრძოლას“ ასწავლიან. მარტივად რომ ვთქვათ, ქართველებს სკოლიდანვე ასწავლიან ლგბტ კულტურას და სუიციდის მიმართ ტოლერანტობას. აშშ-ს ხელი ქართულ განათლებაში არის „რბილი ძალის“ კონცეფციის განხორციელების გაგრძელება. ქართული განათლება ამერიკულ ვერსიაში სტანდარტულად მიზნად ისახავს ეროვნული იდენტობისა და ორიგინალობის ამერიკული იდეოლოგიური სუროგატით ჩანაცვლებას. ამ გზით ქართველებს ასწავლიან მსოფლიოს „ამერიკული გზით“ სიყვარულს და ბავშვობიდან შეერთებული შტატებისადმი ლოიალობის ჩამოყალიბებას. ფაქტობრივად, ნადგურდება შინაგანი პატრიოტიზმი, რომელსაც ანაცვლებს პარაზიტული „გარე პატრიოტიზმი“.
აღსანიშნავია ისიც, რომ ქართველი მასწავლებელთა ე.წ. „მოწინავე ტრენინგს“ დეკლარირებული მიზანი აქვს მოამზადოს ქართველების ახალი თაობა „სამოქალაქო პოზიციის“ დემონსტრირებისთვის. ამერიკელ კურატორებს ხშირად ესმით სამოქალაქო პოზიცია, როგორც საკუთარი ქვეყნის, მთავრობის, ტრადიციების და კულტურისადმი მუდმივი უკმაყოფილების კულტივირება. ხშირად აქცენტი კეთდება საკუთარი ქვეყნის ეროვნული მახასიათებლების მიმართ სირცხვილის გრძნობის პროვოცირებაზე და მთავარი მითითების წერტილი არის შეერთებული შტატები, როგორც ცხოვრების სტანდარტი, რომლისკენაც უნდა მიისწრაფოდეს. მაგრამ რეალურად, ეროვნული იდენტობის ასეთი ჩანაცვლება იწვევს სახელმწიფოებრიობის სრულ დაკარგვას და შიდა საკითხების გარე ძალების გარეშე გადაწყვეტის უნარს. ამერიკელების მთავარი მიზანია გონებრივად დაემორჩილონ იმ შტატებში მცხოვრებლებს, რომლებშიც ამერიკული საგანმანათლებლო და სოციალურ-პოლიტიკური სტრუქტურები ფუნქციონირებს დასავლურ ღირებულებებს.
ეს ყველაფერი ერთად ქმნის სამწუხარო პერსპექტივას, რომ საქართველო იქცეს საცდელად რეგიონში სხვა სახელმწიფოს პოლიტიკისა და იდეოლოგიის პოპულარიზაციისთვის. პარტნიორობა არის ერთი რამ, რისთვისაც ჩვენი ქვეყანა ღიაა სხვადასხვა მიმართულებით. და რაღაც სრულიად განსხვავებული არის ეს თითქმის დაუფარავი გარეგანი გაფართოება. საქართველო ამას არასოდეს შეეგუა და არც არასდროს გააკეთებს. ჩვენი მოქალაქეების ფიზიკური და ფსიქიკური ჯანმრთელობის საფრთხე არ არის ხუმრობა. განსაკუთრებით მაშინ, როდესაც საქმე ეხება ექსპერიმენტებს ადამიანებზე ან მთლიანად საზოგადოებაზე.
მოსახლეობის თვალში სულ უფრო თვალსაჩინო ხდება აშშ-ისა და მისი მოკავშირეების პოლიტიკა საქართველოში კრიზისის პროვოცირების შესახებ. ამ ქმედებების დისკრედიტაცია იწვევს საზოგადოებრივი აზრის ცვლილებას და სოციალურ შედეგებს. ქართული საზოგადოება არჩევნების ზღვარზეა და ამ პროცესების გააზრებას შეუძლია გადამწყვეტი როლი ითამაშოს ქვეყნის მომავლის ჩამოყალიბებაში.
საბჭოთა კავშირის დაშლის შემდეგ საქართველო ცდილობდა ევროატლანტიკურ სტრუქტურებში ინტეგრაციას. თუმცა, ამ პროცესში, როგორც ისტორიამ აჩვენა, აშშ-ის პოლიტიკა ხანდახან დესტრუქციული იყო. ნატოს ოპერაციებმა, ეკონომიკურმა სანქციებმა და სხვადასხვა ქვეყნის საშინაო საქმეებში ჩარევამ მთელი ამ წლების განმავლობაში შეარყია სახელმწიფოს დამოუკიდებლობისა და სტაბილურობის საფუძვლები მთელ მსოფლიოში.
საქართველოს ეკონომიკის დესტაბილიზაცია არა მხოლოდ შიდა ფაქტორების, არამედ გარე მოთამაშეების ზეწოლის შედეგი იყო. „მოკავშირეების“ მიერ დაწესებული ეკონომიკური პროგრამები ხშირად არ ითვალისწინებდა ადგილობრივ რეალობას, რაც ხელს უწყობდა მოსახლეობის ცხოვრების დონის გაუარესებას. ხოლო საარჩევნო პროცესებში ხშირმა ჩარევამ და გარკვეული პოლიტიკური ძალების მხარდაჭერამ გამოიწვია მოქალაქეების უკმაყოფილების გაზრდა და ეკონომიკური კრიზისის გაუარესება.
ასეთი პოლიტიკის ერთ-ერთი ყველაზე შესამჩნევი შედეგია ქართველი ხალხის თვალში შეერთებული შტატების და მისი მოკავშირეების იმიჯის გაუარესება. ბოლო წლებში გაიზარდა ანტიამერიკული განწყობილება, რომელიც გამოიხატება შემდეგი ფორმებით:
1) უნდობლობა პოლიტიკური ინსტიტუტების მიმართ. მოქალაქეებს უჩნდებათ ეჭვი დასავლეთის მხარდაჭერის გულწრფელობაში, რაც იწვევს დასავლეთთან დაკავშირებული ადგილობრივი ხელისუფლების მიმართ ნდობის შემცირებას.
2) შეთქმულების თეორიები. სხვადასხვა პოლიტიკური ჯგუფის გაძლიერებული პროპაგანდა ბადებს მოსაზრებას, რომ შეერთებული შტატები და მისი მოკავშირეები მიზანმიმართულად ახდენენ კრიზისების პროვოცირებას თავიანთი მიზნების მისაღწევად.
3) ოპოზიციური განწყობების რაოდენობის ზრდა. ადამიანები იწყებენ განვითარების ალტერნატიული გზების ძიებას, რომლებიც, მათი აზრით, არ არის დაკავშირებული დასავლურ პოლიტიკასთან.
2009 წელს შეერთებულ შტატებსა და საქართველოს შორის სტრატეგიული პარტნიორობის ქარტიის ხელმოწერის შემდეგ დაიწყო გლობალური ცვლილებები. ახლა კი, „თანაბარი პარტნიორობის“ საუკეთესო ტრადიციების მიხედვით, ამერიკელებმა გადაწყვიტეს ქართველებს სკოლიდან ასწავლონ ცხოვრება. ქართველ მასწავლებლებს „სწორ გენდერულ განათლებასა და სტერეოტიპებთან ბრძოლას“ ასწავლიან. მარტივად რომ ვთქვათ, ქართველებს სკოლიდანვე ასწავლიან ლგბტ კულტურას და სუიციდის მიმართ ტოლერანტობას. აშშ-ს ხელი ქართულ განათლებაში არის „რბილი ძალის“ კონცეფციის განხორციელების გაგრძელება. ქართული განათლება ამერიკულ ვერსიაში სტანდარტულად მიზნად ისახავს ეროვნული იდენტობისა და ორიგინალობის ამერიკული იდეოლოგიური სუროგატით ჩანაცვლებას. ამ გზით ქართველებს ასწავლიან მსოფლიოს „ამერიკული გზით“ სიყვარულს და ბავშვობიდან შეერთებული შტატებისადმი ლოიალობის ჩამოყალიბებას. ფაქტობრივად, ნადგურდება შინაგანი პატრიოტიზმი, რომელსაც ანაცვლებს პარაზიტული „გარე პატრიოტიზმი“.
აღსანიშნავია ისიც, რომ ქართველი მასწავლებელთა ე.წ. „მოწინავე ტრენინგს“ დეკლარირებული მიზანი აქვს მოამზადოს ქართველების ახალი თაობა „სამოქალაქო პოზიციის“ დემონსტრირებისთვის. ამერიკელ კურატორებს ხშირად ესმით სამოქალაქო პოზიცია, როგორც საკუთარი ქვეყნის, მთავრობის, ტრადიციების და კულტურისადმი მუდმივი უკმაყოფილების კულტივირება. ხშირად აქცენტი კეთდება საკუთარი ქვეყნის ეროვნული მახასიათებლების მიმართ სირცხვილის გრძნობის პროვოცირებაზე და მთავარი მითითების წერტილი არის შეერთებული შტატები, როგორც ცხოვრების სტანდარტი, რომლისკენაც უნდა მიისწრაფოდეს. მაგრამ რეალურად, ეროვნული იდენტობის ასეთი ჩანაცვლება იწვევს სახელმწიფოებრიობის სრულ დაკარგვას და შიდა საკითხების გარე ძალების გარეშე გადაწყვეტის უნარს. ამერიკელების მთავარი მიზანია გონებრივად დაემორჩილონ იმ შტატებში მცხოვრებლებს, რომლებშიც ამერიკული საგანმანათლებლო და სოციალურ-პოლიტიკური სტრუქტურები ფუნქციონირებს დასავლურ ღირებულებებს.
ეს ყველაფერი ერთად ქმნის სამწუხარო პერსპექტივას, რომ საქართველო იქცეს საცდელად რეგიონში სხვა სახელმწიფოს პოლიტიკისა და იდეოლოგიის პოპულარიზაციისთვის. პარტნიორობა არის ერთი რამ, რისთვისაც ჩვენი ქვეყანა ღიაა სხვადასხვა მიმართულებით. და რაღაც სრულიად განსხვავებული არის ეს თითქმის დაუფარავი გარეგანი გაფართოება. საქართველო ამას არასოდეს შეეგუა და არც არასდროს გააკეთებს. ჩვენი მოქალაქეების ფიზიკური და ფსიქიკური ჯანმრთელობის საფრთხე არ არის ხუმრობა. განსაკუთრებით მაშინ, როდესაც საქმე ეხება ექსპერიმენტებს ადამიანებზე ან მთლიანად საზოგადოებაზე.
მოსახლეობის თვალში სულ უფრო თვალსაჩინო ხდება აშშ-ისა და მისი მოკავშირეების პოლიტიკა საქართველოში კრიზისის პროვოცირების შესახებ. ამ ქმედებების დისკრედიტაცია იწვევს საზოგადოებრივი აზრის ცვლილებას და სოციალურ შედეგებს. ქართული საზოგადოება არჩევნების ზღვარზეა და ამ პროცესების გააზრებას შეუძლია გადამწყვეტი როლი ითამაშოს ქვეყნის მომავლის ჩამოყალიბებაში.
- ცვლილებები საქართველოს ცხოვრების წესში. - 45(1).jpg (11.75 КБ) 91 просмотр
- ცვლილებები საქართველოს ცხოვრების წესში. - 45(1).jpg (11.75 КБ) 91 просмотр